Vandaag 17 Februari gingen we met 21 man naar de Mississippihaven bij de Maasvlakte. Ik was zelf al vooruit gesneld want Johan Verwest zou mijn aas meenemen. Mijn hartelijke dank daarvoor! Ik was ruim op tijd en bij de haven moest ik toch constateren dat er een aantal clubje mensen zaten te vissen van SVV de Slufter. Dit dan ook gemeld bij de organisatie en al gauw waren de broertjes Overbeeke/Overweel aanwezig en zijn we naar achteren gereden. Hier was plek zat en al gauw deed iedereen zijn nummertje trekken. Na iedereen handen geschud te hebben naar de plek gegaan waar het moest gebeuren. Nr. 20 was er getrokken moest ik concluderen dat het best een aardige stek was. Eventueel met vastzitten of iets dergelijks kon ik nog altijd naar beneden staan. Na de spulletjes geinstalleerd te hebben zou het bal beginnen want de vangstberichten waren best goed in dit water. Voor het beginsignaal klonk was de mist als een warme deken over ons heengetrokken want je zag geen moer meer. Ook dat nog dacht ik maar gelukkig was de auto dichtbij.
Om 21.15 dan het verlossende signaal om te beginnen en na de eerste draai, waarbij ik mijn buurman meenam, was er gewoonweg niets. Bij niemand niet. Geen goed teken dus maar toch met volle moed doorgaan. Ver weg stond er best wel stroming en al gauw lag je naar rechts toe. Oppassen dus met diegene die links en rechts van je staan.
Na een uur kon ik dan toch de strijd aangaan met iets zwaars. Ik had geen beet gezien maar met moeite kon ik een vis waarnemen in de mist. Een mooi gul van 46 cm was binnen en gelijk goed van de 0 af. Ik hoorde dat Sjaak Lobs al 2 vissen had. Over het gehele parcours waren er een enkel met 1 vis dus die gul deed wonderen. Slecht werd er gevangen op deze avond. Lol onder elkaar hadden we wel en daar moet je je tijd mee doorkomen. Het aas behoefde minimaal ververst te worden dus vreterij zat er ook niet. De 2e vis kon ik na 2 uur vissen bijschrijven een mooie steenbolk. En dat was op het moment waarop Eef Hoek aankwam met zijn vrouw en dochter met een versnapering wat altijd welkom is tijdens deze weersomstandigheden. Tussendoor het klepperen tussen de vissers kon ik nog een mooie wijting binnendraaien. De kunst was om in die stroming je lood te laten hangen en je spanning op de hengel te kunnen zetten. Dat betekend wel dat je constant bij de hengel moet blijven zitten om steeds naar binnen te draaien totdat je lood niet meer wegkon. Met deze truc kon ik er nog een steenbolk wegkapen uit het zilte nat en was de koek op. Wel lekker gevist maar helaas is het geen bal geworden. Overigens na het eindsignaal trok de mist de deken weer weg alsof het niets was en konden we weer normaal naar huis rijden. Dus of dit een voorteken was of iets dergelijks wiet weet. Met de 4 vissen en 121 cm kon ik de eerste plaats noteren dus een mooie voor de stand. Volgende keer maar ergens proberen in het Zeeuwse of de Europoort denk ik!
Groetjes Herbert
Welkom op de blog van Herbert vd Vlugt die over het zeevissen gaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten